هواساز“ Air Handling Unit “ دستگاهی است که گردش هوا را در تهویه مطبوع، سرمایش و گرمایش کنترل می کند. هواسازها معمولا جعبه فلزی بزرگی است که شامل دمنده، کویل های گرم وسرد، محفظه فیلتر، صداگیر و دمپر می باشد. هواساز ها عموما به مجرای کانالی سیستم های تهویه مطبوع، یعنی جایی که هوای برگشتی ساختمان باید به آنجا رود، گفته می شود. گاهی نیز هواساز هوای تازه و هوای برگشتی را از فضای داخل (بدون کانال) دریافت می کنند.
هواسازهای کوچک دارای فیلتر هوا، کویل و دمنده می باشند و تحت عنوان ترمینال یونیت معرفی می شوند. این ترمینال یونیت های ساده را کویل دمنده یا فن کویل می گویند. هواساز های بزرگ تر که در شرایط استفاده %100 هوا را از بیرون می گیرند و هیچ هوای برگشتی به آنها وارد نمی شود را make up air unit (MAU) U نامند. هواسازهای طراحی شده برای بیرون ساختمان در روی پشت بام نصب می شود و به یونیت های پشت بامی معروفند.
دستگاه تهویه مرکزی
دستگاه تهويه مركزي (هواساز) از بخش هاي اصلي فیلتـر، فن ، كويل هاي گرمايي و سرمايي ، رطوبت زن و تجهيزات كنترلي تشكيل مي شود. كويل هاي گرمايي معمولا با آب داغ، بخار و برق عمل مي كنند. كويل هاي سرمايي با آب مبرد و يا مستقيما با يك ماده مبرد كار مي كنند. در حالت دوم كويل دستگاه هواساز اواپراتور يك سيستم تبريد مي باشد. با تنظيم هاي مختلف بخش هاي گرمايي، سرمايي، رطوبت زن و غيره در مجموعه دستگاه هواساز، مي توان سيستم هاي مختلف تهويه مطبوع را براي پروژه هاي با شرايط متفاوت طراحي نمود. دستگاه هواساز معمولا با دو كانال؛ رفت و برگشت هوا به داخل ساختمان و به وسيله يك كانال به هواي تازه خارج ارتباط دارد .
دستگاه هواساز با تنظيم دما و رطوبت و همچنين تامين هواي تازه و فیلتـر كردن آن عمل تهويه مطبوع تابستاني و زمستاني را انجام مي دهد. هواي برگشتي از اتاق ها با هواي تازه در محفظه اختلاط دستگاه مخلوط شده و سپس از كويل هاي سرمايي يا گرمايي و رطوبت زن (معمولا در زمستان) عبور مي كند. سرعت عبور هوا از كويل حدد 500 فوت بر دقيقه است. فرآيند رطوبت زني به وسيله پاشش آب از افشانك ها يا شبكه بخار و فرآيند رطوبت گيري توسط كويل سرد انجام مي شود. كنترل دما به دو صورت مي تواند انجام شود:
روش اول:
روش اول با استفاده از شير سه راه برقي يا موتوري كه روي لوله رفت و برگشت كويل نصب شده و به وسيله ترموستاتي كه در كانال برگشت هوا به هواساز نصب مي شود ، عمل قطع و وصل و يا كم و زياد كردن جريان آب انجام مي گيرد .
روش دوم:
روش دوم به وسيله ترموستات نصب شده در اتاق يا راهرو يا مكان مناسب ديگر (مانند حالت فن كويل) به فن دستگاه هواساز فرمان خاموش و روشن داده مي شود. سيستم كنترل لازم است به گونه اي طراحي شود كه ابتدا مجموعه ترموستات كانالي و شير سه راهي عمل نمايد و سپس در مرحله بعد در صورت لزوم ترموستات اتاقي به بادزن دستگاه دستور دهد .
دستگاه هاي هواساز كه از ورق گالوانيزه ساخته مي شوند، با توجه به شرايط مكاني و موقعيت نصب ممكن است قائم و يا افقي ساخته شوند. دستگاه هواساز به صورت يك منطقه اي و يا چند منطقه اي طراحي و ساخته مي شوند. در نوع يك منطقه اي تمام بخش هاي ساختمان كه تحت پوشش آن است با شرايط يكنواخت دما و رطوبت هوادهي مي شود و در نوع چند منطقه اي به كمك دمپرهاي مخصوص امكان هوادهي با دما و رطوبت هاي مختلف به مناطق متفاوت وجود دارد .
براي انتخاب دستگاه هواساز نياز به اطلاعات زير مي باشد :
1- بارهاي سرمايي و گرمايي كلي ساختمان (اگر براي ساختمان بيش از يك هواساز استفاده مي شود بايد سهم هر هواساز از بارهاي سرمايي و گرمايي كلي مشخص شود).
2- حجم هوايي كه در واحد زمان از هواساز عبور مي كند
3- افت فشار استاتيكي طولاني ترين مسير كانال يا هد استاتيكي فن
با اطلاعات فوق و مراجعه به كاتالوگ كارخانه سازنده مدل دستگاه و سپس ساير مشخصات دستگاه مانند : نوع فیلتـرها ، ظرفيت حرارتي كويل پيش گرم كن و اينكه با بخار آب يا آب داغ گرم مي شود، ظرفيت حرارتي كويل گرم كننده و اينكه با بخار يا آب داغ گرم مي شود، ظرفيت رطوبت زن (اگر از نوع بخاري است پوند در ساعت بخار و نيز فشار بخار كه اغلب 15 پاوند بر اينچ مربع است) ، قدرت موتور بادزن و غيره تعيين مي شوند .
اجزا اصلی فن کویل
اجزاء اصلي که اساس واحد فن کويل را تشکيل مي دهند، عبارتند از يک فن که توليد جريان هوا مي کند و يک کويل آب سرد کننده يا انبساط مستقيم که هوا را سرد و رطوبت زدايي مي نمايد. معمولا متعلقاتي چون کويل گرمايش، رطوبت زن و بخش فیلتـر نيز در اختيار قرار مي گيرند تا در صورت لزوم اهداف باقيمانده تهويه مطبوع را برآورده سازند. اجزا مورد نياز ممکن است در درون محفظه پيش ساخته اي که به شکل کابينت مي باشد، نصب گردند .چون چنين تجهيزاتي براي اتصال به يک دستگاه غير قابل انتقال طرح و ساخته شده اند، نمي توان آنها را جزء تجهيزات فن – کويل به حساب آورد. در عين حال به دليل تشابه بين کاربرد تجهيزات کويل اسپري با تجهيزات فن – کويل اين تجهيزات در اين بخش مورد بحث قرار گرفته اند .
تفاوت کاربرد و طرح تجهیزات
تفاوت کاربرد و طرح اين تجهيزات به همان شکلي که در واقعيت وجود دارد ذکر خواهد شد .تفاوت فيزيکي واحدهاي فن – کويل يک منطقه و چند منطقه در محل نصب فن نسبت به کويل سرمايش است. در واحد يک منطقه اي فن در پايين دست کويل سرمايش نصب مي گردد ، بنابراين غالبا اين واحد را واحد مکشي مي نامند. يک واحد چند منطقه اي را مي توان واحد دهشي ناميد، زيرا فن در بالا دست کويل قرار دارد. استفاده از فني که مجهز به پخش کننده باشد، در تبديل فشار سرعت به فشار استاتيکي کمک کرده و افت انرژي را نيز به حداقل مي رساند .
واحدهاي فن کويل با هر دو نوع پره خم به جلو و خم به عقب توليد مي شوند. فن هايي که داراي پره هاي خم به جلو هستند، براي چنين مصارفي مناسب اند، زيرا اين گونه فن ها نسبت به ساير انواع فن در سرعت هاي پايين تري کار مي کنند. ساختمان چرخ اين گونه فن ها سبک تر ، کم حجم تر و ارزان تر از پره هاي خم به عقب مي باشد . چون سرعت اين فن ها کم است ، مي توان از محورهاي طولاني تر استفاده کرد. کاربرد تجهيزات تهويه مطبوع متاثر از مشخصه هاي بار سرمايش فضاي مورد نظر و ميزان کنترل لازم براي درجه حرارت و رطوبت آن است .واحد يک منطقه اي بطور موثرتري بارهاي فضايي که داراي مشخصه هاي نسبتا ثابت يا بارهايي با تغييرات يکنواخت است را جبرانمي کند. مثال ايده آل چنين فضايي يک اتاق بزرگ است. در عين حال استفاده از اين سيستم براي کاربردهاي چند اطاقه نيز عملي است، مشروط بر اين که تغييرات بار د رتمام اطاق ها مشابه بوده و به يک نسبت باشد. اگر لازم باشد ميتوان با قرار دادن کنترل به طريق گرمايش مجدد يا کنترل حجم هوا در کانال هاي انشعابي سيستم منطقه اي بوجود آورد .
در کاربرد چند اطاقه که مولفه ها بار تابعي از زمان بوده و بطور مستقل از يکديگر تغيير مي کنند، دستگاه چند منطقه اي که داراي يک فن باشد، قادر است کنترل خاص هر منطقه را انجام دهد. براي اين گونه بارها استفاده از واحد چند منطقه اي ارزان تر از واحد يک منطقه اي که در کانال هايش از کويل هاي گرمايش مجدد استفاده شده باشد، خواهد بود. چون واحد چند منطقه اي اين امکان را مي دهد که در هنگام بار جزئي هواي تازه از اطراف کويل سرمايش باي پس شود. از اين واحد بويژه در مواردي که نسبت حرارت احتياج به کنترل رطوبت باشد، مي توان يک کويل پيش سرمايش را در کانالي که حداقل هواي تازه را تامين مي کند قرار داد. واحد استاندارد فن – کويل فقط کنترل محدود درجه حرارت را عملي مي کند . کنترل مقدار رطوبت را مي توان با افزودن يک واحد رطوبت زن، همانند واحدهاي اسپري آب شهر، که بصورت آماده نصب عرضه مي شوند، انجام داد . در عين حال اگر در کاربردي نياز باشد که رطوبت دقيق تر کنترل شود، استفاده از واحدهاي کويل اسپري يا واحد فن – کويل اسپري مناسب تر خواهد بود.
بهترین زمان استفاده از کویل اسپری
از تجهيزات کويل اسپري مي توان در تابستان براي سرمايش و رطوبت زدايي، در زمستان براي رطوبت زني و در فصول معتدل براي سرمايش تبخيري استفاده کرد. ترجيح داده مي شود که اين تجهيزات در کاربردهايي که بايستي رطوبت نيز کنترل گردد از قبيل فرآيندهاي صنعتي، بيمارستان، موزه ها و کتابخانه بکار برده شود. مي توان تجهيزات کويل اسپري را به گرمکن آب اسپري تجهيز کرد تا امکان سرمايش و گرمايش را همزمان با رطوبت زني بوجود آورد .
كاربرد فني هواساز
هنگامي که در يک کاربرد تهويه مطبوع احتياج به سيستم کانال باشد، فن هاي لوله محوري، برد محور يو يا سانتريفوژ را مي توان مورد استفاده قرار داد. در مواردي که سيستم کانال وجود نداشته و مقاومت کمي در مقابل جريان هوا وجود دارد ، فن پروانه اي مي تواند به کار برده شود. در عين حال هنگامي که تجهيزات آماده نصب براي کاربردهايي که احتياج به شبکه کانال ندارند مورد استفاده قرار مي گيرند. اغلب فن هاي سانتريفوژ بکار برده مي شود .فن سانتريفوژ به دليل بي صدا بودن و عملکرد مناسبش در فشارهاي بالا، در بيشتر کاربردهاي تهويه مطبوع بمنظور فراهم نمودن شرايط آسان بکار برده مي شود .علاوه بر اين دهانه ورودي فن سانتريفوژ را ميتوان به وسائلي که سطح مقطع بزرگ دارند وصل کرد، در حالي که دهانه تخليه آن را مي توان به کانال هاي نسبتا کوچک متصل نمود. براي برآورده ساختن احتياجات سيستم توزيع هوا مي توان جريان هوا را تغيير داد ، اين عمل با تنظيمات ساده محرک فن يا تنظيم وسايل کنترل صورت مي گيرد .
ساختار هواساز
معمولا دور تا دور هواساز را با فریم های فلزی و پانل های توپر با توجه به پیکر بندی اجزای سیستم می سازند. بخش های داخلی از کانال های فلزی تک لایه که با پانل توپر فلزی روکش شده، ساخته می شوند. فلزها در بدنه سیستم جهت کارکرد طولانی مدت گالوانیزه می شوند. در واحد های فضای باز برای جلوگیری از نفوذ آب از صفحات ضد آب در محل های اتصال استفاده می کنند.
هواسازهای بزرگ تر از قاب های فولادی مربعی با دو لایه روکش و پانل های عایق ساخته می شوند.چنین طراحی افت حرارتی دستگاه و سر و صدا را نیز کم می کند. این هواسازها گاهی تا چندین متر طول دارند و در کانال های دنبال هم ساخته می شوند از این رو برای استحکام و مقاومت آن ها از فولاد های ریلی در زیر دستگاه استفاده می کنند.
اجزای هواساز
فیلتر
فیلترهای هوا همیشه در حال گرفتن غبار و گرد و خاک برای ارائه هوایی تمیز در ساختمان ها کار می کنند. فیلتر ها در ابتدای دستگاه نصب می شوند تا هر گونه آلوگی را در پایین دست جریان به خود جذب کند. فیلترها بسته به میزان تصفیه هوا در امتداد هم تعبیه می شوند تا به ترتیب از ذرات درشت به ریز هوا را تصفیه کنند. فیلتر های پانلی از لحاظ جاگزینی و نگه داری، ارزان تر از فیلترهای کیسه ای هستند.
عمر کارکرد یک فیلتر با نظارت بر افت فشار جریان هوا ارزیابی می شود که توسط یک فشار سنج یا یک سوییچ فشار متصل به سیستم کنترلی ساختمان آلارم می دهد.(یعنی فیلتر کثیف شده و هوا را از خود عبور نمی دهد.) اگر فیلتر گرفتگی داشته باشد، از آن جایی که فن مدام در حال کار است و هوا را می راند به فیلتر فشار وارد می کند و باعث افتادن آن می شود در نتیجه هوای آلوده به کانال ها راه پیدا می کند.
کویل های سرد و گرم
هواساز ها برای تهیه هوا و رطوبت مناسب نیاز به تولید گرما و سرما دارند. این شرایط با استفاده از مبدل های حرارتی داخل هواسازها تامین می شوند. هوا را با عبور از روی این کویل ها گرم یا سرد می کنند، مبدل ها از آب داغ یا بخار در گرمایش و آب سرد در سرمایش استفاده می کنند. جنس کویل ها از مس یا فین آلومینیومی برای انتقال حرارت بهتر می باشند. در کویل سرد صفحاتی برای تخلیه میعانات وجود دارد. آب داغ کویل ها توسط بویلر و آب سرد توسط چیلر فراهم می شود. سنسورهای دما درجه حرارت کویل ها را نظارت می کنند. اگر رطوبت مورد نیاز باشد کویل سرد بیش از حد خنک شده تا به نقطه شبنم رسیده و تراکم اتفاق بیافتد. کویل های گرم بلافاصله بعد از کویل های سرد قرار دارد تا هوا را بازگرمایش کند. و به دمای مطلوب برساند. این کار کاهش سطح رطوبتی هوا را تامین می کند.
شرایط استفاده از ماده مبرد در کویل هواساز
در صورتی که به لحاظ برخی محدودیت ها از جمله نبود فضای موتورخانه و عدم امکان نصب چیلر در پروژه می توان با استفاده از یک کندانسینگ یونیت(شامل کمپرسور و کندانسور هوائی) و نصب آن در فضای باز مانند پشت بام یا کنار ساختمان ماده مبرد را مستقیماً وارد کویل سرمایش هواساز نمود که در این صورت به آن هواساز با کویل DX گفته می شود.
استفاده از هواساز با کویل DX و کندانسینگ یونیت مربوطه با توجه به عدم نیاز به موتورخانه و چیلر و پمپهای سیرکولاتور و برج خنک کننده و تاسیسات مربوطه می تواند از نظر هزینه برای کارفرما اقتصادی تر باشد.
رطوبت زن
اغلب در آب و هوای سرد که در آن حرارت مداوم باعث خشکی هوا شده و ناراحت کننده است، کنترل رطوبت امری ضروری است.
رطوبت زن ها انواع مختلفی دارد که در زیر به آن اشاره می شود:
تبخیری:
هوای خشک به مخزن آب دمیده شده و آب را تبخیر می کند. میزان تبخیر با اسپری آب روی بافل های هوا می تواند بیشتر شود.
بخارساز:
بخار یا آب داغ بویلر مستقیما به هوا دمیده شود و باعث افزایش رطوبت شود.
اسپری آب:
آب توسط نازل به قطرات ریز تبدیل می شود و در هوا انتشار می یابد.
اولتراسونیک:
سطح آب، در جریان عبور از دستگاه اولتراسونیک، تشکیل غباری از آب می دهد.
رطوبت رسانشی:
الیاف خاصی را با آب تازه مرطوب می کنند و جریان هوا را از روی آن عبور می دهند. این امر رطوبت را به سرعت بالا می برند.
دمنده
در هواسازها فن هایی وجود دارد که با الکتروموتور القایی به حرکت درآمده تا هوا را جا به جا کند. فن ها ممکن است با دور ثابت یا متحرک گردش کنند تا حجم هوای متغیری را وارد سیستم کند. سرعت جریان نیز توسط پره های ورودی یا دمپر خروجی کنترل می شود. فن های چندتایی در واحد های بزرگ معمولا در انتهای هواساز و ابتدای کانال هوا نصب می شوند تا هوا را در کانال بدمند.
تجهیزات کنترلی
کنترل بخش های مختلف از جمله: سرعت جریان هوا، دمای هوا، درجه حرارت هوای مخلوط شده، رطوبت، کیفیت هوا امری ضروری است. کنترلر ممکن است یک ترموستات ساده خاموش/روشن یا سیستم پیچیده کنترل هوشمند ساختمانی باشد.
محفظه اختلاط
به منظور حفظ کیفیت هوای داخل ساختمان، هواسازها تا حدی اجازه ورود هوا از خارج به داخل می دهند. در آب و هوای معتدل، مخلوط کردن مقدار مناسب هوای خنک بیرون با هوای گرم برگشتی می تواند دمای مطلوب را فراهم کند. درمحفظه اختلاط دمپرهایی برای کنترل ورود هوای تازه و هوای برگشتی تعبیه شده.
لرزه گیر
فن ها در هواسازها لرزه های شدیدی ایجاد می کنند و سرو صدای لرزش را به داخل ساختمان منتقل می کنند برای جلوگیری از این امر لرزه گیر ها را درست قبل و بعد از هواساز با میان فن ها نصب می کنند.
کاربردها، مزایا و محدودیت های فن های هواساز
هواساز ها با استفاده از عبور هوا از میان کویل سرمایش خود هوا را خنک می کنند و امکان رطوبت زنی هوا در زمستان، تصفیه هوا و حتی گرفتن رطوبت اضافی هوا در تابستان را ایجاد می نمایند. در صورت استفاده از هواساز می توانید از هوای تازه بیرون استفاده کنید و به هر میزان که مایل بودید به آن رطوبت زنی نمائید. این موضوع خصوصاً در زمستان که رطوبت هوا اندک است مورد توجه قرار می گیرد.
- همچنین با استفاده از قرار گیری چند فیلتر در محل عبور هوا می توانید علاوه بر استفاده از هوای خنک در تابستان و هوای گرم در زمستان نسبت به تمیزی و کیفیت هوا نیز اقدام موثری انجام دهید.
- در صورتی که مایل به نصب و استفاده از فیلتر در مسیر عبور هوا باشید لازم است در زمان سفارش موتور و فن دستگاه هواساز موارد را با تولیدکننده یا فروشنده مطرح نمائید تا نسبت به افزایش احتمالی قدرت موتور و فن دستگاه هواساز جهت تامین افت فشار ایجاد شده هوا در فیلترهای مسیر اقدام نمایند.
- در صورت استفاده از فن کویل علاوه بر اینکه نمی توانید از هوای تازه برای گردش هوای داخلی استفاده نمائید، عملاً کنترلی هم در میزان رطوبت، ذرات معلق هوا یا دیگر مولفه های مربوط به کیفیت هوا نخواهید داشت. بعنوان مثال برای پاسازها و مراکز تجاری خرید مناسبترین گزینه استفاده از هواساز جهت ایجاد سرمایش، گرمایش، کنترل رطوبت، تامین هوای تازه و تصفیه هوای ورودی به راهروها و فضای عمومی مرکز مربوطه می باشد ولی برای فروشگاه های داخل پاساژ می توان از فن کویل استفاده کرد. در اینصورت با هر بار باز و بسته شدن درب هر فروشگاه، هوای با کیفیت مناسب از طریق فضاهای مشترک عبوری مرکز وارد آن فروشگاه خواهد گردید. معمولاً در هواسازهائی که افت فشار عبور هوا در کانال ها کمتر از ۳اینچ ارتفاع ستون آب باشد از فن فوروارد استفاده می شود که دارای صدای کمتری نسبت به فن های بکوارد می باشد. بنابراین نحوه تقسیمات عبور هوا و کانال کشی ها در مکانهای آموزشی، بیمارستان ها، کتابخانه ها و …. دیگر مکان هائی که نیاز به آرامش و سکوت است باید به گونه ای باشد که بتوان برای هواساز مورد نیاز آن ها از فن فوروارد استفاده نمود.
اما فن های بک وارد اصولاً دارای فشار استاتیک بالاتر و در نتیجه پرتاب هوای بیشتر هستند. در صورت استفاده از فن بکوارد در هواساز معمولاً افزایش دور فن به منظور تامین دبی هوای مورد نیاز انجام می شود که این افزایش دور باعث ایجاد صدای بیشتر می گردد.
بنابراین در هواسازهای با فن بکوارد باید در مسیر کانال عبور هوا تا دریچه های توزیع از”Silencer “برای دمپ یا کاهش صدای عبور هوا استفاده کرد. هواساز های با فن بک وارد بیشتر در مکان هائی که نیازی به سکوت ندارند مانند سالن های ورزشی و استخر های سرپوشیده و یا سالن های اجتماعات استفاده می شود. همچنین بهتر است در استخر های سرپوشیده که هوای برگشتی حاوی مقداری گاز کلر است، جهت جلوگیری از ایجاد خوردگی در دستگاه هواساز استفاده از هوای برگشتی منتفی و یا حداکثر حدود ۱۰%باشد و هوای مورد نیاز کلاً از هوای تازه بیرون تامین گردد
عیار اصلی انتخاب هواساز
برای انتخاب و خرید هر دستگاهی پارامترهای مختلفی در انتخاب آن دخیل هستند.
الف ) پارامترهای فنی
ب ) پارامترهای مربوط به قیمت، ابعاد، زمان تحویل
ج ) پارامترهای برخواسته از توان بازاریابی ، لابی و ایجاد ارتباط موثر بین تولیدکننده ، فروشنده و خریدار
از آنجاکه توضیح در خصوص پارامترهای ردیف (ج) در این سایت مورد بحث نمی باشد ناگزیر به برخی از رئوس پارامترهای فنی ردیف های (الف و ب) به اختصار اشاره می نماییم :
- بارهای سرمایی و گرمایی کلی ساختمان (اگر برای ساختمان بیش از یک هواساز استفاده می شود باید سهم هر هواساز از بارهای سرمایی و گرمایی کلی مشخص شود).
- حجم هوایی که در واحد زمان از هواساز عبور می کند(باتوجه به محاسبات و شرایط آب و هوایی محل)
- افت فشار استاتیکی طولانی ترین مسیر کانال یا هد استاتیکی فن
- مشخصات فنی کویل سرمایش و گرمایش شامل سطح تبادل حرارت کویل، تعداد ردیف های کویل، جنس کویل، تعداد پره در اینچ کویل
- قدرت موتور فن هواساز و نوع برند موتور و فشار استاتیکی فن جهت امکان عبور حجم هوای مورد نیاز تا آخرین دریچه از کانال های منشعب
- ابعاد، جنس، بدنه، عایق بندی بدنه، نوع برند انتخابی کارفرما، نوع فیلتراسیون هوا و تعداد فیلترها ، گارانتی ، زمان تحویل و قیمت
با اطلاعات فوق و مراجعه به کاتالوگ کارخانه سازنده مدل دستگاه و سپس سایر مشخصات دستگاه مانند: نوع فیلترها ، ظرفیت حرارتی کویل پیش گرم کن و اینکه با بخار آب یا آب داغ گرم می شود ، ظرفیت حرارتی کویل گرم کننده و اینکه با بخار یا آب داغ گرم می شود، ظرفیت رطوبت زن (اگر از نوع بخاری است پوند در ساعت بخار و نیز فشار بخار که اغلب ۱۵پاوند بر اینچ مربع است)، قدرت موتور بادزن و غیره تعیین می شوند .
در کاربرد چند اطاقه که مولفه هایی بار تابعی از زمان بوده و بطور مستقل از یکدیگر تغییر می کنند، دستگاه چند منطقه ای که دارای یک فن باشد، قادر است کنترل خاص هر منطقه را انجام دهد. برای این گونه بارها استفاده از واحد چند منطقه ای ارزان تر از واحد یک منطقه ای که در کانال های آن از کویل های گرمایش مجدد استفاده شده باشد، خواهد بود.
چون واحد چند منطقه ای این امکان را می دهد که در هنگام بار جزئی هوای تازه از اطراف کویل سرمایش بای پس شود. از این واحد بویژه در مواردی که نسبت حرارت احتیاج به کنترل رطوبت باشد، می توان یک کویل پیش سرمایش را در کانالی که حداقل هوای تازه را تامین می کند قرار داد.
واحد استاندارد فن – کویل فقط کنترل محدود درجه حرارت را عملی می کند. کنترل مقدار رطوبت را می توان با افزودن یک واحد رطوبت زن، همانند واحدهای اسپری آب شهر ، که بصورت آماده نصب عرضه می شوند، انجام داد. در عین حال اگر در کاربردی نیاز باشد که رطوبت دقیق تر کنترل شود،استفاده از واحدهای کویل اسپری یا واحد فن – کویل اسپری مناسب تر خواهد بود.
کاربرد هواساز عمودی
از هواساز های عمودی صرفاً در مواردی استفاده می شود که در محل نصب و بهره برداری دستگاه محدودیت طول و ابعاد فیزیکی داشته باشیم که در اینصورت کارفرما یا پیمانکار پروژه قبل از سفارش و خرید موضوع را مطرح می کند و از ابتدا بر مبنای مشخصات طرح، هواساز عمودی سفارش داده و ساخته می شود و این امر تاثیری در میزان هوادهی یا قدرت سرمایش و گرمایش دستگاه ندارد.